Βαριές σκοτούρες
μπήκανε στη ψυχή μας
και σκοτεινιάσαν ξαφνικά
τη ζωή μας, τον έρωτα μας,
τα όνειρα μας.
Μονάχη τώρα
τους καημούς μου μετράω
πως και στον ύπνο μου
κλαίω και σε ζητάω.
Ας πονάς κι ας πονώ
έτσι ήτανε γραφτό
να τελειώσουν όλα.
Σε άλλα χέρια
είσαι τώρα χαρά μου
έμαθα όμως πως ζητάς
την καρδιά μου, την αγκαλιά μου,
να ‘ρθεις κοντά μου.
Κι εγώ για σένα
μέρα νύχτα πονάω
ως και στον ύπνο μου
κλαίω και σε ζητάω.
Ας πονάς κι ας πονώ
έτσι ήτανε γραφτό
να τελειώσουν όλα.