Φεύγω απ’ το σπίτι μου μεσάνυχτα
δε με χωράει, δε με κρατάει.
Φεύγω σ’ αφήνω ζω και μόνος μου
δε με ενδιαφέρει τι θα πουν
έτσι είν’ ο νόμος μου.
Μόνος μου τα βράδια θα γυρνάω
και θα γελάω, θα τραγουδάω.
Μόνος μου δε μένω πια στο σπίτι μου
δε με χωράει πια κανείς, ούτε οι τοίχοι μου,
γράφω την τύχη μου.
Φεύγω απ’ το σπίτι μου μεσάνυχτα
κοιτάζω πίσω, όλα θα στ’ αφήσω.
Κι όταν γυρίζω τα χαράματα
θέλω να μείνω μόνος, θέλω να μείνω μόνος.
Μόνος μου τα βράδια θα γυρνάω
και θα γελάω, θα τραγουδάω.
Μόνος μου δε μένω πια στο σπίτι μου
δε με χωράει πια κανείς, ούτε οι τοίχοι μου,
γράφω την τύχη μου.
Μόνος μου τα βράδια θα γυρνάω
και θα γελάω, θα τραγουδάω.
Μόνος μου δε μένω πια στο σπίτι μου
δε με χωράει πια κανείς, ούτε οι τοίχοι μου.
Έχω ξαπλώσει εδώ στο πάτωμα
και πάλι μόνος, βουβός ο πόνος.
Έχω ξαπλώσει εδώ στο πάτωμα
κοιτάω ταβάνι και η καρδιά μου χάνει.