Στην Πατησίων περπατούν
μονάχοι τους το βράδυ
αυτοί που πήραν άδεια
δυο ώρες απ’ τον Άδη
Τρέχουν για να ξοφλήσουνε
λογαριασμούς και χρέη
χτυπούν πόρτες μεσάνυχτα
και η ψυχή τους κλαίει
Λίγο πριν λήξει η άδεια
σα να `τανε φαντάροι
μαζεύονται και τραγουδούν
για της ζωής τη χάρη