Τα σημάδια της θλίψης στη φτωχή σου καρδιά
προσπαθείς για να κρύψεις μα είναι τόσο βαθειά.
Και ο χρόνος ποτάμι, ποτάμι που πάντα κυλά
βοτσαλάκια οι ζωές μας, ζωές μας στα κρύα νερά.
Ότι σε κυνηγούσε έχει πια κουραστεί,
κάτσε να ξαποστάσεις, βάλε κι ένα κρασί.
Είναι πάντοτε η φήμη, η φήμη νερό απ’ την πηγή
και δροσίζουν ο ένας του άλλου τη μαύρη ψυχή.
Αριθμούς τηλεφώνου, διευθύνσεις παλιές
τα πειστήρια του φόνου τις χρυσές σου ενοχές.
Άπλωσε τα στη μπάρα, στη μπάρα και βάλτους φωτιά
σε κερνάει η σάρα κι η μάρα σου χαμογελάν,
άκου αυτή τη κιθάρα, κιθάρα και γέλα ξανά.
Τα σημάδια της θλίψης στη φτωχή σου καρδιά