Ακούστε τον – ακούστε τον – ακούστε τον
πως τραγουδάει αυτός ο άνεμος,
ακούστε τον – ακούστε τον – ακούστε τον
στα στόμια των ανθρακωρυχείων.
Στις μπαμπακοφυτείες της Νότι’ Αμερικής,
στις συνοικίες της Βαρσοβίας,
της Πράγας και της Αθήνας,
στο Πεκίνο, στις φυτείες του ρυζιού.
Ακούστε τον – ακούστε τον – ακούστε τον
πως τραγουδάει αυτός ο άνεμος,
ακούστε τον – ακούστε τον – ακούστε τον
στα στόμια των ανθρακωρυχείων.
Στο μετρό του Παρισιού και στις πλατείες της Ρώμης,
στη Βουδαπέστη, στη Σόφια, πάνω στο Βουκουρέστι.
Ετούτο το τραγούδι που το παίζει ο Σοστάκοβιτς
απάνω στα χαλύβδινα τα πλήκτρα του φράγματος της Κανχόνκα
κι ο Ρόμσον το τραγουδάει στις συνοικίες των νέγρων
κι ο Νερούντα το φωνάζει
πάνω – πάνω – πάν’ από τα δάση
με τους ξυλοκόπους.
Κι ο Ναζίμ το λέει στους απεργούς ναυτεργάτες,
κι εγώ το τραγουδάω, συντρόφια μου
μέσα – μέσα – μέσ’ από τ’αντίσκηνο
του Άη – Στράτη.