Ένα βήμα παραπέρα και σε χάνω
νιώθω πως ο χρόνος είναι πιο κοντά
αχ να γινόταν και να έδινα μια μάχη
για να κέρδιζα τον χρόνο το φονιά
Γράφω και η πένα μου πάλι ματώνει
ο στίχος έχει κάτι από σπαραγμό
αχ να γινόταν και να έλιωνα σαν χιόνι
και να ξεχείλιζα σε κάποιο ποταμό
Κάποια νύχτα το τέλος της θα γράψει
εγώ θα κερνώ τη λύπη με κρασί
ποιος το πρωί θα να μ’ αγκαλιάσει
και ποιος καλημέρα θα μου πει