Η ρημάδα η ζωή
Μοιάζει να ‘ναι φυλακή
Με παράθυρα κλεισμένα
Και με όνειρα χαμένα
Σπίτια μοιάζουν με κελιά
Και συ ζηλεύεις τα πουλιά
Που ξένοιαστα ψηλά πετούν
Μα σένα φύλακες φυλούν
Φύλακες που ‘χουν τα κλειδιά
Απ’ το μυαλό κι απ’ την καρδιά
Παίρνουν τ’ ανθρώπου τη μιλιά
Μ’ αυτούς κανένας δε φυλά…