Πάλι σε γύρευα όλο το βράδυ
μέχρι που σβήσανε τα πρώτα άστρα
κι ένας αγέρας παραπονιάρης
για σένα μου `λεγε πάνω στα κάστρα.
Μόνος γυρίζω στη Σαλονίκη
μια στην Καμάρα και μια στα τρένα,
βρήκα σπιτάκι με λίγο νοίκι
κι αυτό ακόμα μου λέει για σένα.
Πάλι με δάκρυα πάω στην Κρήνη
και με παράπονο στα Χίλια Δέντρα,
μα ο βαρδάρης που δε μ’ αφήνει
πάλι για σένανε πιάνει κουβέντα.