Μου ‘ριχνε το φως
στα μάτια και πονά
η ανάκριση αρχινά
γιατί σε αγαπώ.
Ρωτάει την καρδιά,
πόνος ο φοβερός
και λέω την αγαπώ,
την αγαπώ απλώς.
Γιατί είναι εκείνη, γιατί είμαι εγώ
και τίποτα άλλο δε βρίσκω να πω.
Μπορώ ακούραστα να την κοιτώ
και τίποτα άλλο δε βρίσκω να πω.
Φεύγει και σβήνω, έρχεται, ζω
και τίποτα άλλο δε βρίσκω να πω.
Γιατί είναι εκείνη, γιατί είμαι εγώ
και τίποτα άλλο δε βρίσκω να πω.
Με ‘δέσαν με σχοινιά
με ‘δώσαν στο φονιά,
η ανάκριση αρχινά
γιατί σε αγαπώ.
Ρωτά παντού για μας
ο κόσμος ο σκληρός
και λέω την αγαπώ
την αγαπώ απλώς.
Γιατί είναι εκείνη, γιατί είμαι εγώ
και τίποτα άλλο δε βρίσκω να πω.
Μπορώ ακούραστα να την κοιτώ
και τίποτα άλλο δε βρίσκω να πω.
Φεύγει και σβήνω, έρχεται, ζω
και τίποτα άλλο δε βρίσκω να πω.
Γιατί είναι εκείνη, γιατί είμαι εγώ
και τίποτα άλλο δε βρίσκω να πω.