Δεν είν’ τα κύματα ούτε ο αγέρας,
δεν είν’ τα αστέρια τα θολά.
Δεν είν’ που κάνει κρύο απόψε
δεν θα τ’ αγγίξει η παγωνιά.
Δεν είν’ ο ήλιος που με ξεραίνει
σαν δέντρο μες στην ερημιά.
Ούτε η αλμύρα που με σκουριάζει
γέρικο πλοίο στα ρηχά.
Είναι που φεύγεις μακριά, μωρό μου,
είναι που φεύγεις μακριά.
Είναι ο Σεπτέμβρης πιο βαρύς, γλυκό μου,
είναι που φεύγεις μακριά.
Δεν με πειράζει που το χειμώνα
θα με τυλίξει η παγωνιά.
Θα σε θυμάμαι τα κρύα βράδια
κι έτσι θα νιώθω ζεστασιά.
Και το κολιέ με τα κοχύλια
θα το ‘χω πάντα φυλαχτό.
αυτό που μου ‘πλεξες με φύκια
και μου πες πάρτο σ’ αγαπώ.
Είναι που έφυγες μακριά, μωρό μου,
είναι που έφυγες μακριά.
Είναι ο Σεπτέμβρης πιο βαρύς, γλυκό μου,
είναι που έφυγες μακριά.