Με μια σκουριά υπόγεια που τα μυαλά σαπίζει
σε μαύρη τρύπα πέσαμε που μας καταβροχθίζει.
Χιονιάς ανεμορούφουλας που τις ψυχές παγώνει
σαν ένα κύμα ωστικό τις πολιτείες σαρώνει.
Να ξεκολλήσουμε τα λόγια από τους τοίχους
και να τα κάνουμε των τραγουδιών μας στίχους.
Απ’ τα βαγόνια του μετρό και τις πλατείες
να γίνουν λόγια σύμβολα στους δρόμους, στις πορείες.
Βαρύ σταυρό φορτώθηκε μ’ αντέχει η γενιά μας
κι ανήφορος ορθώνεται ο Γολγοθάς μπροστά μας.
Μα ειν᾽ γενιά περήφανη ακόμα κι όταν χάνει
αρνιέται να συμβιβαστεί, αρνιέται να πεθάνει.
Να ξεκολλήσουμε τα λόγια από τους τοίχους
και να τα κάνουμε των τραγουδιών μας στίχους.
Απ’ τα βαγόνια του μετρό και τις πλατείες
να γίνουν λόγια σύμβολα στους δρόμους, στις πορείες.