Παράξενη λαβωματιά
παράξενο μαχαίρι
η μια σου κόψη Άνοιξη
κι’ άλλη Καλοκαίρι
Τα δειλινά του τρυγητή
και τις αυγές του Μάη
μ’ ανοίγεις μια παλιά πληγή
και μι’ άλλη με πονάει.
Και κάθε τέτοια εποχή
Θολώνει ο νους και βρέχει
μη με ρωτάς μεσ’τη βροχή
απάντηση δεν έχει.
Άχ να μπορούσα βάσανο
πιο πέρα να σε σπρώξω
γιατί μου κρύβεις το βουνό
με το Ουράνιο Τόξο
Τα δειλινά του τρυγητή
και τις αυγές του Μάη
μ’ ανοίγεις μια παλιά πληγή
και μι’ άλλη με πονάει.
Και κάθε τέτοια εποχή
Θολώνει ο νους και βρέχει
μη με ρωτάς μεσ’τη βροχή
απάντηση δεν έχει.
