Νίκος Μακρόπουλος - Οι μπύρες γίνανε βουνό 歌词

Το μυαλό ενός τρελού
έχει φύγει κι είναι αλλού
και στην κρίση που περνώ
πίνω μόνος και μεθώ.

Τα κουτάκια από τις μπύρες γίνανε βουνό
στη μαυρίλα και στη γκρίνια δεν ξαναγυρνώ.
Τα κουτάκια από τις μπύρες πεταμένα στη γωνιά
πίνω για να σε ξεχάσω, να μη σε θυμάμαι πια.

[Φίλε, φέρνεις δυο μπύρες σε παρακαλώ.]

Στα συρτάρια του μυαλού
είσαι ξένη προ πολλού
και δεν ψάχνω να σε βρω
πίνω μόνος και μεθώ.

Τα κουτάκια από τις μπύρες γίνανε βουνό
στη μαυρίλα και στη γκρίνια δεν ξαναγυρνώ.
Τα κουτάκια από τις μπύρες πεταμένα στη γωνιά
πίνω για να σε ξεχάσω, να μη σε θυμάμαι πια.

Στο τασάκι της καρδιάς
ήσουν έρωτας βραδιάς
το αδειάζω στο κενό
θα χαθείς δε θα χαθώ.

Τα κουτάκια από τις μπύρες γίνανε βουνό
στη μαυρίλα και στη γκρίνια δεν ξαναγυρνώ.
Τα κουτάκια από τις μπύρες πεταμένα στη γωνιά
πίνω για να σε ξεχάσω, να μη σε θυμάμαι πια.

Στης αγάπης το παρόν
εσύ είσαι παρελθόν
και στην κρίση που περνώ
πίνω μόνος και μεθώ.

Τα κουτάκια από τις μπύρες γίνανε βουνό
στη μαυρίλα και στη γκρίνια δεν ξαναγυρνώ.
Τα κουτάκια από τις μπύρες πεταμένα στη γωνιά
πίνω για να σε ξεχάσω, να μη σε θυμάμαι πια.

Τα κουτάκια από τις μπύρες γίνανε βουνό
στη μαυρίλα και στη γκρίνια δεν ξαναγυρνώ.
Τα κουτάκια από τις μπύρες πεταμένα στη γωνιά
και τυχόν ποτέ ξεμείνω θα μου φέρουν τα παιδιά.

[Όχι δύο, τρεις]
这个歌词已经 317 次被阅读了