Πετάω
Κοιτάω
Πιο μέσα ακουμπάω
ξανά
και βρίσκω εσένα
με μάτια από δάκρυα
στεγνά
Μια αγκαλιά
υπάρχει ακόμα για μένα
φιλιά δοσμένα
στου κόσμου τη μαύρη ερημιά
Πετάω
ρωτάω
που πάει τόση αγάπη
μετά.
Πετάω
Το κρύβω
Μια φέτα αλείβω
με φως
Το κρύβω πως νιώθω
τον πόθο που είχα
μικρός
Μια αγκαλιά
υπάρχει ακόμα για μένα
φιλιά δοσμένα
στου κόσμου τη μαύρη ερημιά
Περιφέρεται κι ενδιαφέρεται
ένας έρωτας με ρομφαία.
Φανερώνεται κι ενσαρκώνεται
σαν μια άνοιξη τελευταία.
Υπερθέαμα στο στερέωμα
ένας έρωτας μ’ άδεια χέρια.
Μες στ’ απόβροχο ανυπόγραφο
ένα γράμμα σου απ’ τ’ αστέρια.