Για μένα είχες πάντοτε τις πόρτες όλες ανοιχτές.
"Για σένα εγώ, μωράκι μου", μου έλεγες, "θα είμ’ ό,τι θες.
Θα είμαι ο μπαμπάς σου, η μαμά σου και η αδερφή,
θα είμαι η γυναίκα σου, η φίλη σου η πιο πιστή."
Έλα και μπες, μπες, μπες, μπες, μπες παντού,
στο σώμα, στην ψυχή μου και στο νου.
Μπες, μπες, μπες, μπες, μπες παντού,
εσύ κρατάς το πασπαρτού.
Κάποτε, θυμάμαι, μου ’χε τύχει κάτι σοβαρό.
Σου έλεγα πως θέλω να πεθάνω, πως δε θέλω να ζω.
Και μου ’χες πει "Μωρό μου, αφού για σένανε τελειώνει η ζωή,
τελειώνει και για μένα, γι’ αυτό ας τελειώσουμε μαζί".
Έλα και μπες, μπες, μπες, μπες, μπες παντού,
στο σώμα, στην ψυχή μου και στο νου.
Μπες, μπες, μπες, μπες, μπες παντού,
εσύ κρατάς το πασπαρτού.