Είναι νύχτα και είμαι πάλι μόνος στο κρεβάτι
με τα μάτια σβυσμένα,
δεν λυπάμαι, η καρδιά μου χτυπάει ακατάπαυστα,
σε σκέφτομαι απεγνωσμένα,
ένα απέραντο δάσος τυλιγμένος στις φλόγες
είναι απόψε η ψυχή μου,
τα χέρια μου πείθω ότι είναι τα δικά σου
και αγγίζω το κορμί μου.
Κάτι νιώθω, κάτι νιώθω για σένα να μεγαλώνει,
κάτι νιώθω, κάτι νιώθω για σένα να μεγαλώνει,
αλλάζοντας το σώμα μου, αλλάζοντας το σώμα μου.
Κορμί με πόνο, μάτια μου,
κορμί που σπαρταράει,
κορμί με πόνο, μάθε το,
που ακόμα σ’ αγαπάει.
Ένα έγκλημα έχει έναν ένοχο πάντα
και μια τιμωρία,
δύο μήνες τώρα ζω μοναχός μου,
στης απόρριψής σου την εξορία,
μία - μία οι σκέψεις, σαν μια βρύση που στάζει,
το μυαλό μου τρυπάνε,
ασυναίσθητα πάλι στο κορμί μου τα χέρια
το κορμί σου ζητάνε.
Κάτι νιώθω, κάτι νιώθω για σένα να μεγαλώνει,
κάτι νιώθω, κάτι νιώθω για σένα να μεγαλώνει,
αλλάζοντας το σώμα μου, αλλάζοντας το σώμα μου.
Κορμί με πόνο, μάτια μου,
κορμί που σπαρταράει,
κορμί με πόνο, μάθε το,
που ακόμα σ’ αγαπάει.
Κάτι νιώθω, κάτι νιώθω για σένα να μεγαλώνει,
κάτι νιώθω, κάτι νιώθω για σένα να μεγαλώνει,
αλλάζοντας το σώμα μου, αλλάζοντας το σώμα μου.
Κάτι νιώθω.