Μαύροι, μονάχοι ουρανοί κι άστρα παρατημένα.
Σε κυνηγούνε οι καιροί κι εσύ τα ’χεις χαμένα.
Ό,τι χαράμισε η ψυχή, ένα θλιμμένο αγκάθι.
Τώρα κατάντησε πληγή να σου χτυπάει τα λάθη.
Εδώ, στου τίποτα την άκρη,
μαζί μου κάθισε κι εσύ.
Πάρε απ’ τα μάτια μου το δάκρυ,
δώσε στα θέλω μου φωνή.
Ζωγράφισέ μου την αγάπη
και χάρισέ μου τη ζωή.
Μαύροι, μονάχοι ουρανοί κι άστρα παρατημένα.
Σε τσαλακώνουν σα χαρτί και σε πετούν σα ψέμα.
Κι ό,τι φύλαγες καλά να μη σ’ εγκαταλείψει,
τυλίχτηκε σ’ ένα γιατί τον πόνο σου να κρύψει.