Έζησα στην Αμέρικα σ’ουρανοξύστες χαι
κι είδα για πρώτη μου φορά, την τύχη να γελάει.
Δολάρια μου χάρισε κι όμως εγώ πονούσα,
κάθε στιγμή σε σένανε πατρίδα τριγυρνούσα,
κάθε στιγμή σε σένανε Αθήνα τριγυρνούσα.
Τις ομορφιές σου ζήταγα, μα και τα ταβερνιά σου
και τη ζωή μου θα ‘δινα, να ήμουνα κοντά σου.
Στο γαλανό σου ουρανό όρκο μεγάλο κάνω,
δε ξαναφεύγω Αθήνα μου, ως ότου να πεθάνω.