Άσε με να ζω μονάχος
μες στη θάλασσα σαν βράχος
να κοιμάμαι νύχτες με το κύμα αγκαλιά
Σ’ αγαπώ μα νιώθω άγχος
σαν ρωμαίος μονομάχος
που δεν ξέρει αν θα ξημερώσει το πρωί
Δως μου γη και ουρανέ
δύναμη να φύγω, ναι
δεν αντέχω άλλο
μια τη βρίσκω, δυο τη χάνω
Άσε με να ζω με θάρρος
μες στη θάλασσα σαν φάρος
να αναβοσβήνω, τα καράβια να μετρώ
Σε ζηλεύω, έχω άγχος
σαν πρωτάρης ταυρομάχος
που στο χέρι τρέμει του το κόκκινο πανί