Δεν είμαι ο Γιώργος π’ αγαπούσες μια φορά
και στα μάτια με φιλούσες τόσο τρυφερά.
Τα βάσανά μας λέγαμε
και κάπου κάπου κλαίγαμε.
Και κάπου κάπου κλαίγαμε,
τα βάσανά μας λέγαμε.
Τώρα της αγάπης μας το τζάκι είναι σβηστό
και το φτωχικό μας σπίτι δεν είναι ζεστό.
Δεν είμαι εγώ ο Γιώργος σου,
που μου `λεγες τον πόνο σου.
Που μου `λεγες τον πόνο σου,
δεν είμαι εγώ ο Γιώργος σου.
Κι όμως για έναν άλλον το Γιωργάκη σου ξεχνάς
και στο φτωχικό μας σπίτι δεν ξαναγυρνάς.
Έλα και είμαι μόνος μου,
να γιατρευτεί ο πόνος μου.
Να γιατρευτεί ο πόνος μου,
έλα και είμαι μόνος μου.