Είσαι παράξενη, παράξενη στ’ αλήθεια
σε κόσμους άγνωστους με πας σαν μου μιλάς
κοντά σου νιώθω ότι ζω σε παραμύθια
και σε λατρεύω σαν σε βλέπω να γελάς
Όταν γελάς όλα γύρω μου γελούνε
Όταν γελάς και τ’ αηδόνια τραγουδούνε
σαν δε γελάς κι’ έχεις μάτια λυπημένα
σκοτεινιάζει όλ’ η γη
κι’ όλα με κοιτούν θλιμμένα
Σαν τον φιλάργυρο σε κρύβω στη ψυχή μου
και σε λατρεύω σαν θεό μου πιο πολύ
είσαι για μένα η χαρά και η πνοή μου
και μεσ’ τις φλέβες μου η αγάπη σου μιλεί