Στην ακρογιαλιά μονάχος
κάθομαι και σκέφτομαι
γιατί έφυγε, πού πήγε
και μονάχο με άφησε.
Όταν παίρνει και νυχτώνει
μεγαλώνει ο πόνος μου
αξημέρωτα τα βράδια
κλαίω πάντα μόνος μου.
Στην ακρογιαλιά κι απόψε
πάλι μόνος έκλαψα
και στην άμμο το όνομά της
κάθισα και έγραψα.