Tον αντρειωμένο μην τον κλαις όντε κι αν αστοχήσει,
μ’ αν αστοχήσει μια και δυο πάλι αντρειωμένος είναι,
πάντα `ναι η πόρτα ντου ανοιχτή κι η τάβλα ντου στρωμένη,
χαροκοπούν οι φίλοι ντου.
Oι άντρες οι φανήσιμοι κι οι καστροπολεμάρχοι
πως είν’ οι μπάλες δανεικές κατέχου ντο στη μάχη.