Της ρουτίνας το τραγούδι
Πέστε άρχοντες και δούλοι
Μια ζωή.
Ρίξτε φράγκα στο νταούλι
Να καεί το πελεκούδι
Στην ανάσταση.
Θα το δείξει κι ο καιρός
Είμαι ο πιο δυνατός
Θνητός.
Θα χορεύει ζωντανός
Ο προλεράριος λαός
Ορθός.
Έμαθα να συγχωρνάω
Να μιλώ, χαμογελάω
Μετά ‘σας.
Μετά ‘σας, που δε σχωρνάτε
Μόνο ξέρετε να ρουφάτε
Το μεδούλι μας.
Θα το δείξει κι ο καιρός
Είμαι ο πιο δυνατός
Θνητός.
Θα κρατά του ήλιου το φως
Κι επαναστάτης θαν αυτός
Ο λαός.
Στο κανάλι αυτό που πάω
Δεν θρηνώ, δεν προσκυνάω
Δε γερνώ.
Τον αγώνα μου κρατάω
Στο κανάλι αυτό που πάω
Και τον κουβαλώ.
Στους λαβύρινθους που πάτε
Μάθετε να μην βρωμάτε
Καταναγκασμό.
Ίσια το κορμί κρατάτε
Μάθετε να πολεμάτε
Το ραγιαδισμό.
Θα το δείξει κι ο καιρός
Είμαι ο πιο δυνατός
Θνητός.
Δεν μπορεί να γίνει αλλοιώς
Λαού λαλών λαέ λαός
Ομπρός.
Αν μου πείτε πως πονάτε
Και πεινάτε και διψάτε
Σας ακολουθώ.
Μόνο ξέρετε, πως στον πόνο
Πείνα, δίψα και στο χρόνο
Άντεξα χωρίς βοηθό.
Στο κανάλι αυτό που πάω
Τη ζωή την πελεκάω
Βλάσφημος για σας εγώ.
Έχω φόβο μα κρατάω
Και νεκρός θα πολεμάω
Δεν είμαι ραγιάς εγώ.
Θα το δείξει κι ο καιρός
Είμαι ο πιο δυνατός
Θνητός.
Θα κρατά του ήλιου το φως
Κι επαναστάτης θαν αυτός
Ο λαός.