...Τα αδιέξοδά σου όλα γλέντα και ρίχτα στο γιαλό
Γίνε κι εσύ κουδούνα σε πατέντα π’ αλλάζει σκηνικό
Και ακολούθησε για οδηγό σου τον αυτοσαρκασμό
Θέλει αντοχή να βρεις το ριζικό σου σε καθαρό οργασμό.
Στα `λεγα, δε μ’ άκουγες και πήγες στα χαμένα
Βρες τη παραμύθα σου, μα άσε με εμένα.
Αγάπη κι ειλικρίνεια στην έχουν κάνει λιώμα
Και δεν υπάρχουν άνθρωποι στον εικοστόν αιώνα...
Πέσαν γκουρού απάνω μου και μάγοι και οι σατανιστές
Πως μου θυμίζουν όλα καρναβάλι μ’ αλεξιπτωτιστές.
Θα σας ανοίξω θέλετε δε θέτε, κρατάω τα κλειδιά
Δε σταματάνε χίλιοι θεσμοθέται μια σταθερή καρδιά.
Στα `λεγα, δε μ’ άκουγες τραβάς για την αγχόνη
Κι η κατεργάρα μύτη μου θαρρώ πως μεγαλώνει
Σαν Σιρανό ντε Μπερζεράκ μονομαχώ ακόμα
Στη μύτη μου φιλτράρεται το νέφος του αιώνα.
Αντέχω ακόμα να `μαι υπηρέτης, βαστάω και μπορώ
Κι αν δεν μπορείτε πια να με σκοτώστε με λέτε γραφικό.
Θα σας ανοίξω θέλετε δε θέτε, κρατάω τα κλειδιά
Δε σταματάνε χίλιοι θεσμοθέται μια καθαρή καρδιά...