Άσπρο μαύρο το πλακάκι τώρα κάτω το μαλλί,
χτύπαγες το τακουνάκι ξύπναγε η ανατολή.
Κεντημένο γιακαδάκι φιλντισένιος ο λαιμός,
τίκι τακ το πασουμάκι ξύπναγε και ο Θεός.
Το γλυκόλαλο μπουζούκι άρχιζε τον αμανέ
κι άνοιγες σαν το μπουμπούκι της καρδιάς μου ουρανέ.
Κι όταν έπεφτε η μπούκλα και βουτούσε στον καφέ,
δεν υπήρχε άλλη κούκλα μέσα στο "Κουλέ Καφέ".
Φέρτε κούπες, φέρτε ντέφια, φέρτε ούζα για να πιω,
η ψυχή μου έχει κέφια κι ας σηκώνω και σταυρό.
Ό,τι έχω ας το χάσω, στην αγάπη θα το βρω.