Καφενείον "Το Τίμιον"
και στο βάθος ενθύμιο
κεντημένο στη μνήμη.
Τελευταίο λιμάνι μου
ο καφές στο φλιτζάνι μου
ό,τι αξίζει θα μείνει.
Το τραπέζι υπαίθριο
και το φως απ’ το αίθριο
τις σκιές να σκεπάζει.
Τελευταίο ναυάγιο
και που είχαμε άγιο
η ζωή δεν αλλάζει.
Σε βλέπω, σου μιλώ,
κλαίω στα σκοτεινά.
Πώς θέλω να `ρθεις
μα φοβάμαι τα χθεσινά.
Καφενείον "Το Τέλειον"
ιερό Ευαγγέλιο,
δυο διπλές μια εξάρα.
Τελευταίο παιχνίδι μου
το καινούργιο ταξίδι μου
στη μεγάλη Σαχάρα.
Η καρέκλα απέναντι
και το τίμημα έναντι,
ακριβό τ’ όνειρό μου.
Τελευταίο μου διάλειμμα
το μεγάλο κατάλυμα
η αλήθεια μωρό μου.
Σε βλέπω, σου μιλώ
κλαίω στα σκοτεινά.
Πώς θέλω να `ρθεις,
μα φοβάμαι τα χθεσινά.
Θέλω να `ρθεις
πώς θέλω να `ρθεις,
μα φοβάμαι τα χθεσινά.