Γράφω ένα τραγούδι μονάχα για την πάρτη μου
κάθε φορά που σε κοιτώ, κοιτώ τα λάθη μου
Ίσως τελικά να έκανα ένα μεγάλο λάθος
ερωτεύτηκα μια σκιά, μέσα στο βάθος
Ένα μέρος της καρδιάς μου στο έκανα τραγούδι
να σε νανουρίζει, σαν αγγελούδι
Θεά σε κέρδισα με λόγια παραμορφωμένα
Μάλλον αυτό δεν ήταν αρκετό για σένα..
Πίστεψα στο πεπρωμένο, σ’ όλα τα σημάδια
Πίστεψα στον χαρακτήρα σου, στα μάτια σου τα πλάνα
Με μάγεψαν τα άτιμα, με κάναν να υποφέρω
Σε βάφτισα Αρχή του Τέλους μου, μα τώρα ξέρω
Ήσουν και θα είσαι όνειρο ανεκπλήρωτο ομορφιά μου
Δε σε κατηγορώ για τίποτα, ξέρω τα σφάλματά μου
Στον αυθορμητισμό μου μέσα χάθηκα..
Προσπάθησα για μια αγάπη μάταια κ άδικα
Άνοιξα κάθε κάστρο, κάθε πύλη της καρδιάς μου
να παρελάσει από μπροστά η ομορφιά σου
Πάντα πίστεψα πως ότι αξίζει, και τα παντοτινά
μάλλον για πολλοστή φορά, λάθος ξανά
Άσε φίλε τα παλιά και κοίταξε μπροστά
Δεν έχει νόημα να πνίγεσαι στη μοναξιά..
Άσε το τραγούδι να ζεστάνει την καρδιά
Ήταν δύσκολη η νύχτα, νέα μέρα ξεκινά..
Ψέμα κ αλήθεια ένα, θολή πραγματικότητα
Βύθιζες το σύμπαν μου στην ματαιότητα
Η ενότητα που είχαμε κομμάτια σπασμένα
και μέσα σ’ αυτά βλέπω εσένα κ εμένα
Χρόνια ευτυχισμένα και όλα αυτά γιατί;
Ήσουν ένας άγγελος που έπεσε στη γη
Ακόμα δεν κατάλαβα ποια ήταν η αφορμή
που σ’ έδιωξαν από κοντά τους οι ουρανοί
Σε βλέπω στ’ όνειρο μου, όμως μη φεύγεις στάσου
είναι τα πάντα τόσο γκρίζα μακριά σου
Μου λείπει η αθωότητα και η ματιά σου
Τα πάντα μου θα έδινα για ένα λεπτό κοντά σου
Άλλη μια σελίδα από ένα γράμμα ανεπίδοτο
Άλλη μία μέρα μακριά σου τόσο δύσκολο
Άλλη μία νύχτα σε γκρίζα μονοπάτια
Άλλο ένα ποίημα μου κυλάει απ’ τα μάτια..
Άσε φίλε τα παλιά και κοίταξε μπροστά
Δεν έχει νόημα να πνίγεσαι στη μοναξιά..
Άσε το τραγούδι να ζεστάνει την καρδιά
Ήταν δύσκολη η νύχτα, νέα μέρα ξεκινά..
Ίσως να φταίει που ερωτεύτηκα πρώτα την μουσική
Ίσως να φταίει που δεν ήμουνα τόσο συχνά εκεί
Ίσως να φταίει η ξενιτιά που σε βρήκε ένα πρωί
απροστάτευτη, ευάλωτη και μόνη σαν κερί,
να λιώνεις και να καίγεσαι σαν αμαρτωλή,
να νιώθεις τόσο βρώμικη, όμως δεν έφταιγες εσύ
για την άδικη τη βίαιη αγιάτρευτη πληγή
που σου άφησε ο δαίμονας εκείνη τη στιγμή
Κ ήταν τέτοια η πληγή που δε χώραγα εκεί
ή προστάτευες κ μένα με την γκρίζα σου στοργή
Γιατί διάλεξες η κόλαση να `ναι μοναχική;
Γιατί μ’ έβγαλες απ’ έξω
ήμουν βράχος είχες πει
Μάλλον άδικα θεώρησα την σχέση ικανή
αγκαλιάζει την ψυχή σου, να γιατρέψει το κορμί
Τώρα πια εναποθέτω όλα αυτά σε προσευχή :
Να `χεις κάθαρση, αγάπη κ αγκαλιά αγγελική..
Άσε φίλε τα παλιά και κοίταξε μπροστά
Δεν έχει νόημα να πνίγεσαι στη μοναξιά..
Άσε το τραγούδι να ζεστάνει την καρδιά
Ήταν δύσκολη η νύχτα, νέα μέρα ξεκινά..