Ένας άνθρωπος με τραγιάσκα
και με γκρίζο κοστούμι
μ’ ανοιχτό το πουκάμισο
και χωρίς γραβάτα
Χτες το βράδυ τριγύριζε
στο δικό μου στενό
και τα μάτια του έμοιαζαν
με θολό ουρανό
Στό `να χέρι του το τσιγάρο
και το άλλο στην τσέπη
στα βαριά του τα βήματα
άκουγα τον πόνο
Ποιος να ήταν τι γύρευε
στο δικό μου στενό;
Μήπως ήταν ο άνθρωπος
που είχα χρόνια να δω;