Άλλη μια μέρα από `κείνες τις ευθείες
που δεν μιλάνε ελληνικά κάτι σπουδαίο
οι εφημερίδες έχουν μόνο αγγελίες
κι είναι από χρόνια διαβασμένο κάθε νέο
Άλλη μια μέρα που η σκέψη μας φρενάρει
κι ησυχία μας δεν είναι πια ησυχία
βγαίνει το πρόσωπό μου, κλαίει στο φεγγάρι
κι ό,τι αγαπάμε φακελώνεται σ’ αρχεία
Αυτό το έργο έχει μόνο πρώτους ρόλους
η εποχή αυτή κομπάρσους δε σηκώνει
με δυο γονείς αριστερούς ονειροπόλους
τόσο καιρό κρατούσα μόνο το κοντάρι
ήρθε η στιγμή να βγω να παίξω Αντιγόνη
Άλλη μια μέρα που η σκέψη μας φρενάρει
κι ησυχία μας δεν είναι πια ησυχία
βγαίνει το πρόσωπό μου, κλαίει στο φεγγάρι
κι ό,τι αγαπάμε φακελώνεται σ’ αρχεία
Αυτό το έργο έχει μόνο πρώτους ρόλους
η εποχή αυτή κομπάρσους δε σηκώνει
με δυο γονείς αριστερούς ονειροπόλους
τόσο καιρό κρατούσα μόνο το κοντάρι
ήρθε η στιγμή να βγω να παίξω Αντιγόνη
Άλλη μια μέρα από `κείνες τις ευθείες
που όσα πιστέψαμε έχουν γίνει ο εχθρός μας
κι οι αγαπημένες περιττές μας ασχολίες
έχουνε γίνει η τροφή του τέρατός μας