Χθες ακόμα μου μίλαγες
για μι’ αγάπη αιώνια,
που τους δυο μας θα έδενε
χρόνια και χρόνια.
Χθες ακόμα το στόμα σου
με φιλιά φλογισμένα
μου 'χε πει πως γεννήθηκες
μόνο για μένα, μόνο για μένα.
Χθες ακόμα, μα σήμερα
ποιος να ξέρει πού να 'σαι,
ποιος να ξέρει τι σ’ άλλαξε
και δε θυμάσαι.
Και δε με χωράει ο τόπος,
οι δρόμοι με διώχνουν κι αυτοί,
να 'ρθώ να σε βρω για να μάθω,
να σε ρωτήσω γιατί.
Γιατί μέχρι χθες
μ’ είχες κάνει απ’ αγάπη να σβήσω,
γιατί μέχρι χθες
μου 'χες δώσει ελπίδες κρυφές,
γιατί μ’ είχες κάνει, γιατί,
να σ’ αγαπήσω.