Verse 1:
Günaydın ışık veren o aşkın ölüm yoksunu
Nasılsın ihtişamla arkasında koştugum
Şuan benden artı kalanı bırak yoluna git
Sen sade kendin için yaşamak iste bende bit
Şuan şaşkınsın anlamadığın işlere
Bitonda dostun oldu hangi birisi şimdi nerde
Kariyerinde bence güzel yerler edindin
Aferin amaçların vardı geliştin
Sadakatmi sıfır sende bunuda bil
Kendın için barış düyayla gerisi gelir
İçine kapalı kalma bak yarını umut bil
Dualarla süslü bir gelinlik alda giy
Benimi merak ettin acaba soramadım
Öyle işime gücüme bakmıyorum dagıldım
Yani şimdi ümit vermek istemem de
Her içtigim yudumda bir senle bayıldım
Nakarat:
Yine gök yüzü kanlanıyor yaram derin kanıyor
Sade bi çizgi hayatımı kırıp içine güneşi hapsediyor
Verse 2:
Şimdi sadet ve mutluluk
Dilemek isterimde aşkın adını unuttuk
Söylesene sende ne var dinlemişken
Muhabbet tadında kulaklarına girmişken
Hatanı bulamadında soldun dimi
Yeniden istedinde boyun büküp kaldın dimi
Yüzüne karşı teşekkürde edemedim
Gelip şöyle gözünün içine bakıp gülemedim
Bende şimdi pek bi ihtişamlı karanlık
Microfieber gelir aydınlık arardık
Cengizhanım gelir benim güzel dilli dostum
Derki özcanla gürkanda yoluna koşşun
Kadim dostlarımla hayat güzel yürürken
Şimdi anlasanda fark edermi körelmem
Yolumu aydın eden bintane huzur varken
Gelme hiçte boşuna karanlıkta bogulamam ben
Nakarat:
Yine gök yüzü kanlanıyor yaram derin kanıyor
Sade bi çizgi hayatımı kırıp içine güneşi hapsediyor…