Ένα παιδί καθότανε
στο πάρκο και λιαζότανε,
στο πάρκο και λιαζότανε
κι όλο συλλογιζότανε.
Πέρασε μια δεσποινίδα,
στάθηκε του μίλησε
και κουβέντα στη κουβέντα
έσκυψε το φίλησε.
Κι το παιδί ζαλίστηκε
στα λόγια της βαφτίστηκε,
στα λόγια της βαφτίστηκε
κι αγάπη της ορκίστηκε.
Την άλλη μέρα το παιδί
πήγε στο πάρκο να την δει,
πήγε στο πάρκο να την δει
όμορφα λόγια να της πει.
Το αγεράκι μέσ’ στα δένδρα
σιγανομουρμούριζε
και πιο κει μια παραμάνα
το μωρό νανούριζε.
Η δεσποινίδα χάθηκε
και το παιδί πικράθηκε,
η δεσποινίδα χάθηκε
και το παιδί πικράθηκε.