Μέσα μου καίνε δυο φωτιές
δυο φλόγες με τυλίγουν
δυο φίδια με δαγκώνουνε
και δυο καημοί με πνίγουν
δυο φίδια με δαγκώνουνε
και δυο καημοί με πνίγουν
Ο ένας καημός μου είσαι συ
βαρύς σαν αλυσίδα
πικρός σαν το παράπονο
και σαν την καταιγίδα
πικρός σαν το παράπονο
και σαν την καταιγίδα
Ο δεύτερος και ο πιο βαθύς
που σαν πληγή με σφάζει
είναι το μπουζουκάκι μου
που πικραναστενάζει
είναι το μπουζουκάκι μου
που πικραναστενάζει
Εσύ με ξέχασες γι' αυτό
σαν του χτυπώ τα τέλια
μου φέρνει πότε δάκρυα
και πότε μαύρα γέλια
μου φέρνει πότε δάκρυα
και πότε μαύρα γέλια