Συ με `κανες να περπατώ και να παραμιλάω,
να αναστενάζω να πονώ ποτέ να μη γελάω Ι
Όταν με δεις κρυφά κρυφά μου λες θα μ’ ανταμώσεις
μες στα στενάκια του Ψυρρή φιλάκια να μου δώσεις
Όλη την νύχτα αγρυπνώ, σε καρτερώ ο καημένος
δεν με πονάς δεν έρχεσαι και φεύγω δακρυσμένος
Πως δε σε μέλει, άπονη, για μένανε το ξέρω
μα τι να κάνω σ’ αγαπώ κι όλα τα υποφέρω