Δεν είναι κρίμα κι άδικο,
δεν είναι αμαρτία
καλέ Κωνσταντινιά;
Να τυραννώ τη νιότη μου
χωρίς καμία αιτία
καλέ Κωνσταντινιά
Κωνσταντινιά, Κωνσταντινιά,
παντρέψου τώρα που `σαι νια
Σαν πέρδικα πατείς τη γη
σαν περιστέρι τρέχεις
καλέ Κωνσταντινιά
Κρίμας στην τόσην εμορφιά
και ταίρι να μην έχεις
καλέ Κωνσταντινιά
Κωνσταντινιά και Άννα μου,
να ζήσεις παραμάνα μου
Το `να μου χέρι στη φωτιά
και τ’ άλλο στο μαχαίρι
καλέ Κωνσταντινιά
Για θα σφαγώ, για θα καγώ
για θα σε κάμω ταίρι
καλέ Κωνσταντινιά
Κωνσταντινιά στην πίστη σου,
πάρε και μένα σπίτι σου
Κωνσταντινιά σ’ ορκίζομαι
πως δεν μπορώ να ζήσω
να σε χαρώ
Αν δε σε κάμω ταίρι μου
κι αν δε σε αποκτήσω
θα τρελαθώ
Κωνσταντινιά στην πίστη σου,
πάρε με βράδυ σπίτι σου