Σβήνουν κι ανάβουν οι φωτιές
πέφτει θολό το βράδυ
ορφανεμένες οι καρδιές
καντήλια δίχως λάδι
Από βυθό σ’ άλλο βυθό
νυχτώνει ξημερώνει
κι αν την ζωή μου απαρνηθώ
δεν μ’ απαρνιούνται οι πόνοι
Ποτέ θα λείψουν οι καημοί
ο νους να ξαστερώσει
τα βάσανα και οι στεναγμοί
πότε θα ξημερώσει