Από την πόρτα σου περνώ, ωραία Αιγιώτισσα
κι από τη γειτονιά σου, κόρη με τις ελιές
και με τα μαύρα μάτια, τι έχεις κι όλο κλαις;
Αργώ και σε μαλώνανε, ωραία Αιγιώτισσα,
η μάνα σου και η θεία σου, κόρη με τις ελιές
και με τα μαύρα μάτια, τι έχεις κι όλο κλαις;
Και σε μαλώνανε για με, ωραία Αιγιώτισσα,
να μην ξαναπεράσω, κόρη με τις ελιές
και με τα μαύρα μάτια, μη κάθεσαι και κλαις.
Θα πάρω αερόπλανο, ωραία Αιγιώτισσα
και θα ’ρθω να σε πάρω, κόρη με τις ελιές
και με τα μαύρα μάτια, να πάψεις πια να κλαις.