Σβήνει τα χρώματα η νύχτα
στο κύμα τα φαρμάκια ρίχτα
κι άναψε μάτια μου όλα τα άστρα
με του τσιγάρου σου τη κάφτρα
Φέρε στ’ αυτί σου το κοχύλι
και πες μου όσα δε λεν τα χείλη
για τα παλιά μας συναξάρια
για τα καινούργια μας φεγγάρια
Πάμε ξανά στις ξαστεριές
ονείρων είμαστε σκιές
το σκοτάδι του ενός
δυο μαζί το κάνουν φως
Μ’ έναν υπνόσακο στην πλάτη
και με το βήμα του ορειβάτη
πίσω στο μέλλον επιστρέφω
και αυταπάτες πια δεν τρέφω
Σε μια υπαίθρια καντίνα
στα όνειρά σου μπαίνω σφήνα
ρίξε το γέλιο σου βροχή μου
να ξεδιψάσεις την ψυχή μου