Από μικρός στην αγκαλιά των λογισμών μου
είχα διαλέξει από όλα μου τα πάθη
να κυνηγάω με το ξύλινο άλογό μου
μια οπτασία που κρυβότανε στα δάση
Από μικρός γυροβολούσα τα ποτάμια
με άγριους φίλους που χτυπούσαν τα σπαθιά τους
ξάπλωνα νύχτα στα βρεγμένα τα καλάμια
και δίπλα ο Έλβις είχε ανοίξει την καρδιά του
Ζήσε μονάχα την στιγμή και άσε το μετά
ένα σωσίβιο η ζωή που ξεφουσκώνει αργά
Ζήσε μονάχα την στιγμή και άσε το μετά
ένα σωσίβιο η ζωή που ξεφουσκώνει αργά
Μικρός πολύ σε μια σπηλιά με σταλακτίτες
μπροστά μου πέταξε μια μαύρη νυχτερίδα
πες μου που πάνε όταν πεθαίνουν οι αλήτες
αφού η ψυχή τους έχει χάσει την πυξίδα
Ζήσε μονάχα την στιγμή και άσε το μετά
ένα σωσίβιο η ζωή που ξεφουσκώνει αργά
Ζήσε μονάχα την στιγμή και άσε το μετά
ένα σωσίβιο η ζωή που ξεφουσκώνει αργά