Πάντα σου άρεσε τραγούδια να μου λες
που στάζαν έρωτα και πελαγίσια αρμύρα
που `λέγαν θάλασσα του ποταμού τη μοίρα
και πύλες του παράδεισου τις εκβολές
Πόσα τέρμινα ο έρωτας κρατάει
ποιος το μέσα του ποτάμι σταματάει
μες στη δίνη ενός χαμένου παραδείσου
μόνο αυτούς που δεν αγάπησαν λυπήσου
Πάντα σου άρεσε να κρύβεις τις πληγές
ν’ αλλάζεις θέμα μ’ ένα γέλιο ή μ’ ένα νεύμα
και να πηγαίνεις διαρκώς κόντρα στο ρεύμα
όπως η πέστροφα πηγαίνει στις πηγές