Η βροχή
στο δρόμο θυμώνει
σιωπή
στο σπίτι ξαπλώνει
έξω νυχτώνει, το φως τελειώνει
κι η νύχτα αγκαλιάζει
ένα παιδί.
Βροχή, τα σύννεφα τρέχουν
ψηλά τα χιόνια αντέχουν
η νύχτα ξαπλώνει
το κρύο παγώνει
στο χώμα τρυπώνει
ένα κορμί.
Μέσα μου κάπου βαθειά
ο ήλιος με λιώνει
άσπρα σεντόνια η σελήνη σου
ψύχρα απλώνει.
Κι εσύ, σαν τζάμι θολώνεις
δειλά το χέρι απλώνεις
η βροχή δυναμώνει
η νύχτα τελειώνει
στο κρύο παγώνει
σιωπή.