Είν’ η ζωή μας βάσανο
μεγάλη τυραννία
για μας που γεννηθήκαμε
φτωχοί στην κοινωνία.
Μ’ αγωνία και φαρμάκια
ζούμε πάντοτε εμείς τα φτωχαδάκια.
Από παιδιά μας ρίξανε
μέσα στη βιοπάλη
κι απ’ τις φουρτούνες της ζωής
κανείς δε θα μας βγάλει.
Μ’ αγωνία και φαρμάκια
ζούμε πάντοτε εμείς τα φτωχαδάκια.
Για μας η νύχτα δεν περνά
αργεί να ξημερώσει
κι η μέρα μόνο βάσανα
και πίκρες θα μας δώσει.
Μ’ αγωνία και φαρμάκια
ζούμε πάντοτε εμείς τα φτωχαδάκια.