Θυμήσου τότε που για πλάκα σου `χα πει:
και μάγκας είμαι και κυρία αν χρειαστεί,
για να σου δείξω πως του ανθρώπου η καρδιά
σε παντελόνια και φουστάνια δε χωρά.
Άντρες, γυναίκες, όλοι είμαστε παιδιά
ενός θεού που την αγάπη προσκυνά.
Το δάκρυ γένους ουδετέρου δηλαδή,
όπως και τ’ όνειρο, το λάθος, το φιλί.
Δε θα σου κάνω στην αγάπη τον πλασιέ.
Αν θες να πάρεις, είμ’ εδώ. Μολών λαβέ.
Με δύο ξύλα πάντα φτιάχνεται ο σταυρός
και μες στον άνθρωπο κρυμμένος ο θεός.