Σαν τη παλιά βατομουριά
στους γκρεμισμένους φράχτες,
έτσι τυλίγει η καταχνιά
τις χτεσινες αγάπες.
Σαν το φεγγάρι που περνά
και ανάβει το σκοτάδι
έτσι η ελπίδα ξενυχτά
το τέλος να προλάβει.
Φυσάει βαρδάρης κόντρα μπάσο,
ο κόσμος γίνεται μικρός,
το `μαθα πια πως θα σε χάσω,
φυσάει βαρδάρης κόντρα μπάσο.
Φυσάει μαϊστρος βιολοντσέλο
κι εγώ σαν έρωτας πικρός,
ξέρω πως πάντα θα σε θέλω,
φυσάει μαϊστρος βιολοντσέλο.
Σαν τη λιακάδα που ο καιρός
γυρνάει σε πρωτοβρόχι
έτσι η ζωή τα βλέπει αλλιώς,
κάνει τα ίσως, όχι.
Σαν το φεγγάρι που περνά
και ανάβει το σκοτάδι
έτσι η ελπίδα ξενυχτά
το τέλος να προλάβει.