Αυτή η γη κι ο ουρανός
μου τάξανε δεκάδες καλοκαίρια.
Τους πίστεψα και γύρισα
τον κόσμο όλο ψάχνοντας για σένα.
Ο άνεμος, χρωματιστός
φυσούσε προς τα λόγια που μου είπες.
Στο μαύρο φως, το κρύο φως
της νύχτας που δε γνώρισες ποτέ σου.
Σε ποιον έρωτα ζω;
Σε ποιον έρωτα ζω;
Σε ποιον έρωτα ζω;
Γονάτισα και έκλαψα,
τα χείλη μου στερήθηκαν το θάρρος.
Με ρώτησαν αν έσβησε
το πάθος που με έστελνε κοντά σου.
Δεν ήξερα, ταράχτηκα,
μετάνιωσα σαν να ‘ταν όλα ψέμα.
Μα πείσμωσα κι απάντησα
πως όπου κι αν κοιτάξω βλέπω εσένα.
Σε ποιον έρωτα ζω;
Σε ποιον έρωτα ζω;
Σε ποιον έρωτα ζω;
Κι είναι η μοίρα μου,
χορεύω και γλεντώ με το κρασί σου.
Χαμογέλα μου, έλα και μίλα μου
το πεπρωμένο, το ονειρεμένο.