Βαστάω κρυφό ένα φως
με τις σκιές του σε παιδεύω
πότε έτσι πότε αλλιώς
αυξάνομαι και περισσεύω
Κώνος φωτιάς καταμεσής
και τα ένστικτά μας, δες, πυρώνουν
γίνονται χίλιοι προβολείς
μας καίνε και μας φανερώνουν
Λόγοι παλιάς τιμής
όρκοι που τα κελιά τους σπρώχνουν
σε μάντρες φυλακής
στην πρώτη αλήθεια μας στριμώχνουν
Μα ήρθε η ώρα, ήρθε η στιγμή
που η ανταρσία τους ξεσπαθώνει
άναρχη, δες, παρανομεί
και το μυαλό μας διορθώνει
Βαστάω κρυφό ένα φως
φωτίζω μόνο ότι μαντεύω
ψάχνω γιατί και πως
το ανάποδο είμαι αυτού που θέλω...