Εγώ στα φύλλα της καρδιάς
κρύβω βαθιά τον πόνο
στρέφω το βλέμμα μη με δουν
και σαν παιδί βουρκώνω
Θε μου πόσο παράξενοι
είν’ οι δικοί μας τόποι
θλιμμένα τα τραγούδια μας
και γελαστοί οι ανθρώποι
Κλείσε τα μάτια κι άσε με
θάλασσα να σε λέω
τούτο το βράδυ που μπορεί
ναι `ναι το τελευταίο
Θάλασσα πικροθάλασσα
μια νύχτα θα γυρίσω
κι ένα κορμί και μια καρδιά
στο κύμα σου θ’ αφήσω