Στσ’ αγάπης τη βαθιά πληγή
βούτηξα το φεγγάρι
και ζήλεψε η ανατολή
το χρώμα πού `χε πάρει.
Αυτός που ξέρει ν’ αγαπά
και να ελπίζει ξέρει
μέσα στη νύχτα πολεμά
ξημέρωμα να φέρει.
Για μιαν αγάπη τραγουδώ
να σβήσω τον καημό μου
κι αντιλαλούνε τα βουνά
τον αναστεναγμό μου.