Χαψία εξέβαν ‘ς σο γιαλόν, χοντρά τ’ ευλογημένα
τα παπόρια εχ’κ’ έρχουνταν, ζίπα ζίπα φορτωμένα
Χαψία χαψία, φατέστεν σκυλ’ παιδία
και ντ’ έμορφα μαειρεύει ατά η θεία μ’ η Ευδοξία.
Χαψία βάλον ‘ς σο πλακίν, εσέν λέγω Ηλία
στάξον κι ολίγον λάδοπον, ας γίν’ταν μερακλία
Χαψία χαψία, φατέστεν σκυλ’ παιδία
και ντ’ έμορφα μαειρεύει ατά η θεία μ’ η Ευδοξία.
Τραπεζουνταίοι, Κερασουνταίοι, όλ’ παίρ’νε τηγανίζ’νε
τ’ εμέτερον οι Σουρμενίτ’, με τα πατμάνια αλίζνε